In tijden van beproeving leer je de ware aard van mensen kennen. Wanneer de wereld zich van je afkeert en zelfs zij die je ooit het meest vertrouwde afstand nemen, blijft er slechts Eén over tot wie je je kunt wenden.
In dit aangrijpende relaas deelt Sheikh Ahmad Musā Jibrīl de woorden en ervaringen van een oudere gevangene die zich verraden voelde door zijn vrienden en leerlingen. Wat volgt is een diep spirituele reflectie over teleurstelling, vertrouwen en het zuivere besef dat alleen Allah blijvend nabij is.
Beproevingen onthullen niet alleen de zwakheid van anderen, maar ook de staat van je eigen hart. Ze breken de illusie van zekerheid, van vriendschap en steun, en leggen bloot waarop je werkelijk steunt wanneer alles om je heen wegvalt. Want soms is het niet de vijand die je het meest verwondt, maar de stilte van een vriend in de momenten dat je hem het hardst nodig had.
Dit verhaal is een herinnering aan dat moment waarop een hart, gebroken door mensen, zijn rust vindt bij Allah. Het leert ons dat verlies soms de grootste vorm van barmhartigheid is, en dat verlaten worden door de schepping de eerste stap kan zijn naar nabijheid van de Schepper.
Lees en download het artikel hier:
